Z zawodu jestem urbanistką, a co za tym idzie – miłośniczką dobrej przestrzeni, co przyczyniło się do zainteresowania kolejną dziedziną projektowania, a mianowicie architekturą krajobrazu. Do szczęścia potrzeba mi niewiele – urokliwe miejsce, dobre jedzenie i co najważniejsze – pozytywni ludzie wokół. Dawno zapomniane dziecięce marzenie, aby stanąć na scenie, wróciło po latach ze zdwojoną siłą
i zostało zrealizowane na deskach teatru nie ma.
