Historia

„Świat podobny jest do amatorskiego teatru; więc nieprzyzwoicie jest pchać się w nim do ról pierwszych, a odrzucać podrzędne. Wreszcie, każda rola jest dobra, o ile grać ją z artyzmem i nie brać zbyt poważnie.”

Bolesław Prus

Lalka

Teatr powstał w 1999 roku w Szczecinie, jako koło teatralne zrzeszające uczniów IX Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Bohaterów Monte Cassino w Szczecinie. To właśnie budynek tego liceum stał się pierwszą siedzibą jednego z największych, jak się później okaże, teatrów amatorskich w Polsce. Z inicjatywy jednej z uczennic wspomnianej szkoły, Karoliny Mazur, zostało stworzone koło teatralne. W krótkim czasie, stało się ono przedmiotem zainteresowania wielu osób. 

Skoro powstała grupa, to musiała też powstać nazwa. Pierwszego dnia, jak tylko się spotkaliśmy, usiedliśmy w kółku i zaczęliśmy myśleć nad nazwą. Każdy z nas, po kolei, miał zaproponować nazwę. – Wspomina Artur Liwuś, aktor teatru Nie Ma. Niestety, żaden z młodych adeptów sztuki aktorskiej pomysłu nie miał. Skoro pomysłu nie ma, to nazwy też nie ma. Tak powstał Teatr Nie Ma.

W grupie nie było podziału obowiązków, ani przypisanych funkcji. Każdy był odpowiedzialny za poszukiwanie kostiumów, scenografii i sprzątanie w takim samym stopniu. Nie każdy jednak zajmował się tworzeniem spektakli. Tym zajmowała się jedynie Karolina, bez pomocy nauczycieli czy innych uczniów. W wyborze repertuaru
również nie panowała demokracja. Było to dla reszty członków koła zrozumiałe, że założycielka ma pierwszeństwo wyboru. Karolina postawiła na swoją, autorską sztukę, dlatego reżyserowała spektakle, do których scenariusze napisała sama.
Szachy i Autostrada to dwa autorskie przedstawienia, wystawione w 2000 roku. Premiera Szachów odbyła się w styczniu 2000 roku w Teatrze Kameralnym. Kilka miesięcy, później grupa pokazała obydwa swoje przedstawienia na Festiwalu Teatralnym dla Młodych Twórców w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, na którym otrzymali Nagrodę Publiczności.
Również w styczniu 2000 roku po jednym z premierowych pokazów Szachów, dyrektor Teatru Kameralnego, aktor Teatru Polskiego w Szczecinie, Michał Janicki, zaproponował Karolinie Mazur spotkanie z reżyserką Tatianą Malinowską-Tyszkiewicz. To spotkanie zmieniło wkrótce licealne koło teatralne w samostanowiący teatr, Teatr Nie Ma, który pod jej przywództwem będzie, przez kolejne 24 lata, jedną z ważniejszych scen teatralnych Szczecina.

Tatiana Malinowska-Tyszkiewicz, Rosjanka urodzona we Lwowie, absolwentka reżyserii w Instytucie Teatralnym w Moskwie, dostaje pracę w IX LO, jako prowadząca koła teatralnego Nie Ma. Pracę tę dostaję oczywiście w porozumieniu z Karoliną Mazur. Tatiana nigdy się nie narzucała, chciała mi i nam pomóc, pomóc teatrowi Nie Ma wzrastać w bardziej profesjonalny sposób. Dla mnie była inspiracją, wiele się od niej nauczyłam i cieszę się, że po tym jak ja wyjechałam ze Szczecina, Teatr Nie Ma przetrwał – wspomina Karolina. W październiku 2000 roku Tatiana wystawia swoją pierwszą premierę w Teatrze Nie Ma pt. Zabójczyni

Siedziby

Przez przeszło 24 lata działalności Teatr miał wiele miejsc, które zwane były naszą  siedzibą, m.in. w:

oraz przeróżnych miejscach niekoniecznie będących z założenia ośrodkami kultury – zarówno na festiwalach krajowych jak i zagranicznych. 

Ale po kolei…

Premiera spektaklu pt. Zabójczyni w 2000 roku odbyła się gościnnie w OFFicynie. To wydarzenie, otworzyło nową, zupełnie odmienną kartę w życiu teatru. Niemaki nie byli już tylko licealnym, amatorskim kółkiem teatralnym, lecz stali się teatrem, wciąż amatorskim, ale z profesjonalnym reżyserem u steru. Apetyt rósł w miarę jedzenia, dlatego przestrzeń LO IX zaczęła nie wystarczać. Teatr potrzebował prawdziwej sceny i miejsca dla prób. Znalezienie odpowiedniej przestrzeni nie było jednak łatwym zadaniem. Przez ponad rok Teatr Nie Ma tułał się między szkolną aulą a gościnnymi występami w OFFicynie. W tym ciężkim okresie powstała druga premiera teatru pt. Zielona Gęś na podstawie Teatrzyku Zielona Gęś Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego wystawiona w marcu 2001 roku. Pod koniec tego roku nastąpił dla Niemaków przełom, gdyż znalazło się dla nich miejsce. Pierwszą pozaszkolną siedzibą Teatru stał się Klub 13 Muz, gdzie w lutym 2002 roku Teatr Nie Ma wystawił swoją trzecią premierę pod wodzą Tatiany Malinowskiej – Tyszkiewicz pt. Długa droga do/z piekła na podstawie biografii Marylina Mansona.

13muz

Teatr Nie Ma spędził w Klubie 13 Muz pracowite trzynaście miesięcy. Mając swoją stałą siedzibę grupa mogła skupić się na procesie twórczym, który zaowocował
jeszcze sześcioma przedstawieniami wystawionymi w murach Klubu. Był to milowy krok w funkcjonowaniu teatru. Dzięki własnej siedzibie i dziewięciu spektaklom, teatr
mógł sobie pozwolić na regularne pokazy swoich przedstawień, co, coraz bardziej, zbliżało go w stronę teatru repertuarowego. Okres spędzony w 13 Muzach był czasem wielu zmian w sposobie funkcjonowania teatru. Naturalnym biegiem wydarzeń było odłączenie się Teatru Nie Ma od LO IX. Teatr się rozrastał, stawał się co raz bardziej popularny, przez co dołączali do niego młodzi ludzie nie tylko z Dziewiątki, ale też innych szkół. Poza tym Teatr chciał stawać się bardziej niezależny, co dzięki nowej siedzibie nie było trudne do osiągnięcia.

Wiosną 2003 roku nadarzyła się okazja, aby, na stałe przenieść się, na znaną im już, scenę w OFFicynie. Scena tam była bardziej profesjonalna z bogatszym zapleczem technicznym, dlatego pomimo ogromnej sympatii dla Klubu 13 Muz, decyzja była oczywista. W marcu 2003 roku OFFicyna stała się drugą oficjalną siedzibą Teatru Nie
Ma.

Teatr Nie Ma grał na deskach OFFicyny przez 3 lata. W okresie od marca 2003 roku do czerwca 2006 roku grupa pod wodzą Tatiany Malinowskiej-Tyszkiewicz
zrealizowała siedemnaście przedstawień, co daje około sześciu premier w sezonie. W tym czasie Teatr Nie Ma stał się mocną konkurencją dla teatrów profesjonalnych, gdyż tak jak one, wystawiał sztuki bardzo regularnie. Ludzie wiedzieli, że mogą przyjść do Teatru Nie Ma w każdy piątek, nie sprawdzając wcześniej repertuaru.
Po wakacyjnej przerwie w 2006 roku Teatr Nie Ma przeniósł się do zupełnie nowej przestrzeni. Trzecią siedzibą, w której Niemaki zadomowili się na kolejnych trzynaście lat, była Strefa Kultury Studenckiej Uniwersytetu Szczecińskiego, w skrócie SKS z ówczesną siedzibą przy Ul. Malczewskiego 10-12 aż do roku 2019 kiedy zapadła decyzja o wyburzeniu budynku.

Dom Marynarza

ACK mogło się pochwalić chyba najlepszą sceną teatralną nieprzynależącą do żadnego z profesjonalnych teatrów. Scena o powierzchni 43,3 m² umieszczona była na wysokości 1,15 metra. Okno sceny mierzyło 4 metry wysokości i 7 metrów szerokości. Jej głębokość wynosiła 5 metrów. Scena wyposażona była w zaplecze
audiowizualne oraz oświetlenie, wraz z automatyczną kurtyną, kulisami o szerokości 1,5 metra, garderobą o powierzchni 15m² oraz proscenium o głębokości 1,2 metra. Dla
studenckiego, amatorskiego teatru były to wymarzone warunki.

Scena w Domu Marynarza

 Obecnie stałą siedzibą Teatru jest nadal  Akademickie Centrum Kultury US, ale z siedzibą przy ulicy Szwoleżerów 18A w Szzczecinie 

Teatr "nie ma" - scena

Strefa Kultury Studenckiej US
ul. Szwoleżerów 18a
71-602 Szczecin

Scena na Szwoleżerów

Nikt nie przypuszczał, że założone pod koniec lat 90. licealne koło teatralne, przekształci się w jeden z najpopularniejszych ośrodków sztuki w Szczecinie. Z początku kilkunastu licealistów, dziś w zespole Teatru Nie Ma jest ponad czterdzieści osób w różnym wieku. Tworzą go uczniowie i studenci, ale też osoby, które swoją naukę zakończyły wiele lat temu. Dla tych ostatnich Teatr Nie Ma był miejscem dorastania. Od liceum, przez studia, aż po pójście do pracy i założenie rodzin. Dla innych był kilkuletnią przygodą, a dla jeszcze innych jest nowym, dopiero zaczynającym się, rozdziałem życia.

Od początku istnienia, Teatr Nie Ma był teatrem słowa. Literatura była podstawą w tworzeniu spektakli. Tradycyjne podejście do teatru, oraz zamiłowanie Tatiany do literatury spowodowało, że teatr zaczął realizować dramaty i powieści największych światowych pisarzy. Dziś w repertuarze teatru znajduje się ok. pięćdziesięciu granych spektakli i drugie tyle w archiwum. Są to sztuki zarówno polskich autorów takich jak: Sławomir Mrożek (Czarowna Noc, Zabawa, Szczęśliwe Wydarzenie), Konstanty Ildefons Gałczyński (Teatrzyk Zielona Gęś), Grzegorz Walczak (Kusiciel), Julian Tuwim (Bal w operze); jak i zagranicznych: Wiliam Szekspir (Hamlet, Sen nocy letniej), Tennessee Williams (Krzyk), Sarah Kane (Miłość Fedry), Samuel Beckett (Czekając na Godota, Biljana Srbljanović (Sytuacje rodzinne, Szarańcza), Eugène Ionesco (Łysa Śpiewaczka, Lekcja). Najważniejszymi spektaklami stworzonymi przez Tatianę Malinowską-Tyszkiewicz były oczywiście sztuki na podstawie rodzimej literatury reżyserki – literatury rosyjskiej.

Tatiana od początku pobytu w Polsce pokazywała szczecińskiej publiczności to, co jej ojczyzna ma do zaoferowania najlepszego. Dzięki temu Teatr Nie Ma stał się alternatywą dla Teatru Polskiego i Współczesnego, w których mało było literatury rosyjskiej. Dziś znaczną większość repertuaru Teatru Nie Ma tworzą spektakle powstałe na podstawie dzieł takich autorów jak: Nikołaj Gogol (Wij), Nikołaj Kolada (Merylin Mongoł), Antoni Czechow (Mewa), Iwan Wyrypajew (Tlen, Dzień Walentego), Marija
Łado (Bardzo prosta historia), Ludmiła Razumowska (Klucz), Fiodor Dostojewski (Idiota), Aleksiej Słapowski (Blin 2), i wielu innych.

Teatr "nie ma" jako organizator

Teatr Nie Ma jest głównym organizatorem festiwali teatralnych:

Międzynarodowy Festiwal Teatralny „PRO-CONTRA” to festiwal organizowany nieprzerwanie od 2002 roku. Wtedy pod nazwą „Goło i Wesoło” festiwal był przeglądem spektakli komediowych. W 2008 roku VI edycja festiwalu wystartowała już w zmienionej formule, która dopuszczała spektakle najróżniejszych form. Od tego
momentu festiwal stał się również międzynarodowy. W ciągu XXI edycji festiwalu odwiedziły nas zespoły m. in. z Rosji, Litwy, Chorwacji, Iranu, Hiszpanii, Włoch, Kuby i
wielu innych.

Festiwal „Teatr w Stodole” organizowany był od 2003 do 2019 roku na początku lipca we wsi Nastazin w województwie zachodniopomorskim. Podczas siedmiodniowego
festiwalu przyjeżdżały zaprzyjaźnione teatry z całego regionu, aby wystawiać swoje przedstawienia w stodole jednego z nastazińskich gospodarstw. Spektakle grane
wieczorami dedykowane były publiczności lokalnej oraz sąsiednich wsi. Poza tym każdego ranka odbywały się warsztaty prowadzone przez Tatianę, na których pracowali
zarówno aktorzy zaprzyjaźnionych teatrów jak i miejscowa młodzież. Finałem warsztatów był spektakl będący owocem tygodniowej pracy. Od roku 2020 „teatr w Stodole” w nie zmienionej formie zmienił jedynie lokalizację z wsi Nastazin na uroczy Kamping Hania nad Jeziorem Miedwie w Morzyczynie.

Spotkania Teatralne „Pod Motyką”. Odbywały się od 2009 roku w Domu Kultury w Kamieniu Pomorskim i trwał również ok. tygodnia. W festiwalu brały udział trzy teatry. Teatr Nie Ma, teatr „Krzywa Scena” ze Stargardu oraz teatr „A” z Kamienia Pomorskiego.

 

Do zobaczenia na spektaklu

Zpraszamy do zapoznania się z aktualnym repertuarem

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies.